Ne zor imiş arkadaş, ayrılığın acısı
Yüreğime işliyor, nakış gibi sancısı

Çaresi bulunmuyor, böyle derde düşene
Ölüm itiraz etmez, mezarını deşene

Anılara daldıkça, çıkılmıyor derinden
Maziye gömülmüyor, oynadıkça yerinden

Tattırıyor yüreğe bin beterle cefayı
Görmez olur gözlerin, sürülecek sefayı

Katrandan daha kara, kahrolası şu bahtım
Çaresizlik içinde, kitlenir gönül tahtım

Yağmurlarım yağdıkça, hışkırır akan selim
İliğimi üşütür, poyrazla esen yelim

Alnımdaki yazının, izleri silinmiyor
Canından değerliyken, kıymetin bilinmiyor

Giydim ateşten gömlek, tüm vücudumu yakar
Elden bir şey gelmezken, kader uzaktan bakar

Zaman ilaç olmuyor, sinemdeki yaraya
Gündüzler bulanıyor, zifir gibi karaya

Ne önemi var artık, hayatımda sen yoksan
Zaten yarım kalmışım, bir tarafım hep noksan

Sitemli sözlerime, takılıp kalma sakın
Ayrılığın acısı, bana ölümden yakın

Nesrin Önem
Çanakkale