11
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
721
Okunma
Ve yine yor’lu bir şimdiki zaman kipinden
yazıyorum.
Bazen ayakkabısının altı delik işsiz adamın
yorgun gözleri gibi bakıyorum hayata.
Öylesine yorgun, öylesine mahzun ki,
ulaşılması imkansız yola çıkmış yolcu gibi.
Ve
Ne zaman bu şehre yolum düşse
ölü bir bedenin içine kaçıyorum.
Kayboluyorum kendimden
İlahi dinleyerek kendinden geçmiş cahil
bir dindar gibi bakıyorum denizin mavisine.
Oysa;
Bir martı olabilirdim
Denizin orta yerinde demir atmış yelkenlinin direğinde.
Ya da av peşinde gökyüzünde süzülen kartal.
Seni uçan bir nesneye benzetiyorum
Ama bilemiyorum neye benzediğini.
Avcılar tarafından bir ceylan vuruluyor
Ceylanlara seni anlatıyorum
Hüzün oluyor.
Hüseyin Taşdemir
5.0
100% (21)
Cevap Yaz