2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
765
Okunma
Gel, bu şehirde yalnız ölelim!
İçimizde biriktirdiğimiz ve adına aşk
denen sözcükleri göçüp giden
sevda kuşlarının kanatlarına
takalım,
Dilden dile dolaştırsınlar yitik
hikayemizi,
Belki tozlanmış raflarda kapağı hiç
açılmamış eski bir romanda
karşılaşırız,
Kanarsa yaramız şarkının son
nakaratında,
Üzülme, nasılsa bu masal gibi gene
ayrı kalacağız...
Gel, bu şehirde yalnız ölelim!
Gecenin ayazında üşürken yorgun
bedenlerimiz,
Yüreğimizi ısıtacak tek merhem
çehrende solan gülüşündü,
Sal nefretini hüznün esaretsizliğine,
Ödenecek bedel de kalmadı arsız
gururlarımızdan başka,
Yeter ki tükenmesin hayallerimiz
umut göz kırpar belki sabahımıza...
(Şiirim Rose Soze’ye ithafen)
5.0
100% (3)
Cevap Yaz