Seni sensiz yaşarken,
Tek ümidim sensizlikken,
Bunu da aldın elimden.
Kalan tek oyuncağımı,
Gözümdeki yaşlarla
Çaldın benden.
Duydum ki;
Oyuncağımla birlikte gidiyormuşsun
Başka diyarlara
Başka ellere
Bir başka gözlere gidiyormuşsun…
Gidişlerine alışmıştım
Ama anladım ki bu benden son gidişin
Son kez veda edişin
Ardından seslendim, bağırdım
Ama duyuramadım.
Ve şimdi haykırıyorum
O eller sahte
O gözler yabancı…
Ama sen bunları görmezdin
Göremezdin.
Sen tüm bu sahteliklere, yabancılıklara
Fazlasıyla ıraktın.
Çünkü sen her şeye inat;
Mutluluk çerçevesinden bakardın hayata.
Her yerde bir iyilik
Her yerde bir güzellik arardın
Diğerlerini kenara atar,
Görmezden gelirdin hep…
Bunlar son hatırladıklarım.
Umarım şimdi;
Çerçeveni genişletip,
Sahte ve yabancılarla karşılaşmışsındır.
Çünkü ben, gidişinden sonra,
Yeni bir oyuncakla karşılaştım;
‘HAYAT’
Artık onunla oynuyorum.
Ve artık bırak seni,
Sensizlik kokan oyuncağımı dahi aramıyorum!

Simge Arık