1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
378
Okunma
Sen bilmiyordun.
Her estiğinde,
sarıldığımı rüzgâra;
Nefesin diye.
Her yağdığında yağmurlar,
biliyordum özlediğini.
Her sabah,
güldüğünü görmekti
güneşim.
Her akşam,
hüznün doruğu !
Her gecem,
sığındığım kuytumdu.
Sen bilmiyordun
sensizliği;
Ben koynunda ağlarken.
Tüm harfler seni,
tüm cümleler,
yüreğimi yazdı sayfa sayfa.
Satırlar kan kustu !
Lâv gibi akarken
al renkli.
Yıldızlar hep bir ağızdan
eşlik etti bana.
Sen bilmiyordun.
Kavuşurken şafağa,
nasıl geçtiğini zamanın.
Ve sarstığını ahımın,
şu koskoca cihanı !
~~~
Nigâr Güler.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz