Bir gün asma ağacı
Tutunarak kavağa.
Çıkınca yukarıya,
Yükseklerdeyim demiş.

Aşağıya bakarak,
Dudağını bükerek
Baygın baygın gülerek,
Benden ulu yok demiş.

İşte tam o sırada
Sarılarak ağaca,
Bakarken sağa sola
Yapraklar alarm vermiş.


Bir yaman rüzgar esmiş
Kavak kökten sökülmüş
Kara toprağa düşmüş,
Asma yere yıkılmış.

Bağırmaya başlamış
Kavağa çokca kızmış,
Senin yüzünden demiş.
Bende düştüm toprağa.

Kavak demiş haklısın,
Sen nankörün birisin,
Kıymet nedir bilmezsin.
Kendini beğenmissin.

Güneşi görmek için,
Buluta bakmak için,
Bana az mı yalvardın?
Ne de çabuk unuttun!

Sarıldın dallarıma,
Çıkınca yukarıya,
Ortak oldun suyuma.
Bir öff bile demedim.

Gövdemi sardın boğdun.
Bedenimi kuruttun.
Seni ayakta tuttum.
Şimdi kötü ben oldum.

Sarmaşık senin soyun,
Huyun kurusun huyun,
Yükseğe çıkmak için,
Bir başkasın ararsın.