ÖLÜME KUCAK AÇTIK 

Ölümden beter bu yaşamak 
Buna yaşamak denirse 
Vatansız olmak nedir sen bilir misin 
Yurdundan kovulmuş olarak 
Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize 

Biz onun için atılırız 
Denizin kollarına 
Ölüme koşarız biz 
Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize 

Başımızdan aşağı yağarken varil bombaları misket bombaları 
Yaşamak ölümdür bize 
Onun için atılırız biz ölümün kollarına 
Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize 


Kaçtık 
Yeni bir hayat umarak 
Ama nerde 
Orda da ölüm bekliyormuş bizi 
Ölümlerden ölüm beğenmiş olarak 
Bulduk kendimizi 

Ekmeksiz aşsız susuz yaşanır belki ama 
Vatansız yaşamak ne mümkün 
O halde ölüm en güzel sığınak bize 
Ölüm en büyük sığınak çaresizlere 
Ölüm en büyük sığınaktır bizlere 

Başlarından ateş yağan biz zavallılara 
Açar kollarını ölüm 
Açlara aş susuzlara su sunar ölüm 

Namluların ucunda yaşayan 
Bizlere acımayan dünya 
Acımasın ölülerimize 

Acımızdan atıyoruz kendimizi denizlere 
Dindirsin diye acılarımızı 
Atılıyoruz denizin kollarına 
Anlasın diye acımız bu zalim dünya 
Görsünler diye içine düştüğümüz cehennemi 
Anlasınlar diye halimizi 
Biliyoruz anlamayacaklar anlamazlar 
Ama olsun anlamasınlar 
Ama biz cesetlerimizi sokacağız onların kör gözlerine 
Bir türlü anlatamadığımız halimizi 
Anlatıyoruz ölülerimizle 

Bu yüzden biz de 
Kanat açtık denizlere 
Kanat açtık ölümlere 
Ölümlerden ölüm beğendik biz 
Sessiz ölümlerle kaybolmak yerine 
Gürültülü ölümleri seçtik 
Yaşasın diye geride kalanlar 
Ölüme kanatlandık biz 
Yeniden aşkla kanat açtık biz ölümlere

Ahmet Kemal