2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1112
Okunma
Kimsesiz gidişimdir, “belki”nin kayacında;
Devrik söz oldu ömrüm artık kendinde değil.
Aklım zihnime çöktü zamanın sayacında,
Virâne tabutumda buruk elem yok değil.
İncir kuşları buygun, bülbüller gülüşmüyor
Sezip düşündüklerim hayra alâmet değil.
Esrik sanki bedenim, avucum titreşmiyor.
Kalemimin çizdiği gayrı dünyalık değil.
Tenim elin omzunda salıntıdan ürküyor,
Yolculuk tekin değil, istikâmet hiç değil.
Beyaz takım elbisem vücûdumu örtüyor,
Sunulan üç arşın yer bana emânet değil.
Yalnız kalmış düşlerim sorgucun yazdığında
Kanun olup kalıyor yasa dünyalık değil.
Evren günlüklerimi savcı her andığında;
Göz bebeğim üşüyor, sonum pek aydın değil
08.05.2006 07:53:00
Yılmaz Helimergin
Cevap Yaz