Geçmişim dünyanın zevkinden
Ne çok neşeliyim ne de hüzünlü
Yok bir beklentim, hatırladıkça geçmişi vuruldu kollarıma kelepçe
İstemiyorum kimseyi, yalnız çok hayalini kurdum
Kurdukça kalbim attı, ben hep yıkıldım
Tek avuntumdu artık çocukluk aşkım

Bağırdım insanların yüzlerine hataları
Vardı benim dünyam sadece doğrudan dürüstlükten ibaret olan
Savundukça oldum yersiz yere uzatan
Zaten doğru olunca eğriler hep yargıladı kendi doğrularıyla beni
İstermiydim ben böyle bir hayatı

Konuştu her gelen geçen
Hiç de yok benim dertlerimi sineye çeken
Gün oldu geldi geçti zaman
Kanadıkça kanadı yaram,
Ben seni hiç unutmadım aşk
Sadece attım üzerine birkaç kürek toprak
Yaşadın ama dualarımda

Şuna hep inandım güvenmiş beni ayakta tutan
Köklerime testereyle ayırdılar topraktan
Ben fidandım şimdi ne olduğunu anlamadan soldum
Tavsiyesi şudur ki garibin, yarınların güzel olacağına hep inan
En değerli kendin olmadığın sürece, üzülmeye edersin devam
Bu şekilde hayatın rengi gri
Ne üzgünsün ne de mutlu
Ne siyah ne de beyaz, sadece gri