BU YÜREK

Bu yürek hep
Ölümüne sevdi!
Sevdiklerini yarı yolda hiç
Bırakmadı!
O yüzdendir ki
Ne girdigi yürekten çıkabildi
Ne giren yüreği unutabildi!

Bazen ahulu bir bakışa,
Bazen gülen bir yüze,
Bazen candan bir sese,
Bazen sevecen bir yüreğe...
Vurgun oldu..!
Ama yolu her zaman
Hicranla sonuçlandı!

Sevgiydi gönül çelen evi,
Sadakatla, güvenle yoğuruldu!
Her defasında hüsrana uğrasa da,
Bu yürek de vazgeçilmezdi her can!
Gönül evi yeşille bezenir
Umutlara sonsuzluk sevgiyle dem vurur
Sevgiyle yaşar, sevgiyle yaşatırdı!

Bazen bir sarmaşık olup
Sardı sarmaladı!
Bazen bir kelebek olup
Kozayı yuva yaptı!
Bazen örümcek olup
Sevgi ağını ördü!
Bazen vefasız aşklar kesse de yolunu
Vazgeçmedi vazgeçemedi
Vuslata giden yoldan!

Sevgi, aşktı bu gönlün harcı,
Güneş gibi yüreklere doğdu!
Sımsıcak ısıtıp,
Kara kışları yaza çevirdi!
Lâkin yaranamadı gönüllere
Yaranamayan,
Gül bahçesi bu yürek en sonun da
Yandı, kavruldu, küle döndü!

28.07.2020 Andırın P.ÇETİN