Günyüzü görmesem de, onların sayesinde
Kurduğum hayalleri, gerçek saydım kime ne
Koştururken bedeni, yüreğimin peşinde
Muhatabı olmayan sözden caydım kime ne

Yaşamalı hayatı, olmadan kötü örnek
Acıların içinde ilacı görmek gerek
Fikir ayrılığında rahmet vardır diyerek
Sağı sağlam görmeyip, sola kaydım kime ne

Aklıyla övünse de, tuzu kokutanlara
Gözlerime her akşam, hüzün dokutanlara
Çingene kılıklıya rahmet okutanlara
Gönlümün diyarına yasak koydum kime ne

Paylanınca cemalim, hüzün tarifesinden
Umudumu kesince, Hakk’ın halifesinden
Ödünde bulunmadan, kulluk vazifesinden
Sessizler korusuna umut yaydım kime ne

Anlatamaz söz beni, sevmekten haz duyunca
Zıvanadan çıkarım, kör şeytana uyunca
Gönlümün arzusuna, can evimi koyunca
Ruhumun bedenine, kefen giydim kime ne

Kaderimmiş diyerek, çektim, derdi, cefayı
Yâr edenden bekledim, yaralara şifayı
Ahrete bırakarak, neşe, zevki, sefayı
Yaşanmayan yıllarda, yaşa doydum kime ne

Bedeli can olsa da, hakikatten ıramam
Değişmeden değerler, değişime uğramam
Delibal’ın külünde, ateş olmaz, aramam
Batının gerçeğini batıl saydım kime ne

Candan öte can veren cana uydum kime ne

DELİBAL – Celil ÇINKIR