3
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
836
Okunma
Yorulduğumu bilesin
kederin yükünü taşımaktan.
Fırtınalar koptu bir anda,
bütün mevzilerim yok oluyor,
sonra kuraklaşıyor içim.
Ah anlatabilsem kendimi,
öfkemi, sevdamı, kavgamı,
sana olan özlemimi anlatabilsem.
Bu arabesk dünya da
fena tökezliyorum bazen.
Anılarıma sığınıyorum,
yorgun ve yalnız.
Ala bir tavşan gibi
avcıdan kaçarcasına,
nefes, nefese.
Zehirli çıyanlar pusuda.
Acının her zerresini bilirim,
elini ver bana kokunla nefes alırım belki.
Gözlerime bak belki ışık olur geceme,
kokun oksijen olur nefesime
Şimdi ses ver sesime.
Hüseyin Taşdemir
5.0
100% (11)
Cevap Yaz
