17
Yorum
33
Beğeni
0,0
Puan
841
Okunma

açtım kollarımı Asuman’ a
belki kucaklaşırız diye
aslında yok idi
kötü kastım
ben çoktan nihavent şarkıları
mıhlayıp duvara astım
bakışların kor, köz
ve leblerinden
yüreğimi kurşunluyor bir söz
uçurtma oldum
uçtum
kucağına düştüm
bilemedim ki
sen bana niye küstün
çıldırtır insanı
hak etmediği hüzün
ay doğuyor ayaklarına
mesafeler uzanmış yatıyor aramızda
up uzun
en sonunda
bir hoşça kal
doldurduğum kadehi
fondip edip içti
haydi aydı gözün