Gülmelerim yetim, ağlamalarım kimsesiz
Sevinçlerim;
Hayat kıyıcığında, ürkek güvercin
Sürükleniyorum, gözlerinin peşinden
Bilinmeyene;
Yüreğimde sızın, karanlığım mechul
Avuntuları sonsuz sevgiler devşirdim
Gözden geçiriyorum bu akşam
Hayalini;
Aklımda kalanıyla yetiniyorum
Sensizlik öğretti bana susmayı
Bazende kendi kendine konuşmayı
Bir bilsen gönlümden geçeni
Yol alır bilinmezlere
Gecenin mehtabında
Kalbimde seni demliyorum

Geri dönermi bilmem
Geçip giden günler
Hükümsüzdür, kaybettim yıllarımı
Yarınını bekler, kaldıysa ümidim
Sevdim, seviyorum diyebileceğim
Bir yüreğe denk gelemedim
Her daim güzelmiş beklenen
Gönlüm baharlardan dem vururda
Nedense;
Ben hep kara kışlardayım

Saçlarını rüzgarlarda salınır
Baştan aşağı dökülür omuzlara
Dalardın, gözlerin yarı aralık
Kaybolurdun;
Tatlı bir sarhoşluğun ekseninde
Daldığın rüyalardan çıkta gel
Banada yer ver kurduğun hayallerinde
Sevmek, yürekte bir ürperti
Başladığımız sevdaları ekledik
Yitirdiğimiz ömre katarak
M.Can ÇANAKKALE