2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
686
Okunma
gün ağarınca
ağarmıyordu
yaşam...
insan
en uzağındaydı
kendisinin
ayrılıklar
diyordu
çalakalem yazarak
aşk diyordu
sevda diyordu
biteviye...
kimi taş
kimi demir
kimi tuğladan
kozasını örmedeydi insan...
tırnak
yabanıydu
parmakların
kan
yüreğin yabanı
insan insanın yabanıydı
çığlığını duyduk mu
sesine ses arayanların
nefesini
duyduk mu
kimdik biz
neredeydik
hep unutuyor muyduk
hep sağır
hep lal miydik
birbirimize...
gün ağarınca
ağarmıyordu
yaşam...
22/07/2020
ödemiş
5.0
100% (4)