Bir düş uykusuna yatırılmış gibi
Hissetmeye başladım kendimi
Dönen dünya dolapları çarkında feleğin
Bana aynı düşü gördürmesi nasıl duygudur
Ağırlığında ezilir eğilirim
Yılgınlığı ne beladır ki…
Bocalıyor bedenim.

Yenmeli, kırmalıyım çarkın parçalarını feleğin
Alt etmek için tez uyanmalıyım gafil uykudan
Ve çıkarak Everest’in uç tepesine
Avazım çıktığınca...
Tüm evrene sesimi duyuruncaya dek
Yaşamak aşkı adına… Yaşam hakkı için
İnletmeliyim! Naralarımla.


Uyandırmalı son kez
Derin uykularında mahkumların
Prangaları kırılmalı
Bu gök kubbe altında kızgın güneşte
Çelikten demirleri
Çürümeye durmalı.

Kan damarlarında kaynayarak coşkun
Sevda adına akmalı
Ve de inadına ekmeli tohumlarını
Bahar yağmurlarıyla toprağa
Özgür bırakmalı.

Ah benim göz rengim tatlı bebeğim
Nasıl bakabilirsin kem
Kamaşarak bakmadı mı tutkun
değmedi mi elin tutmadı mı
Terlemedi mi avuç için
Yüreğin delicesine çarparak aşkla
Sevmedi mi?

Ey kara bulutlar!
Saklamayınız artık gözyaşlarınızı
Annelerin yerine de hüzünle tuttuğunuz
Al damlacıklarınızdan sağanakla...
Yağınız.