Güzel zamanlar

tamda yayla zamanı
şimdi kara cadırlar dizilmiş yan yana
direğine dayanmış gelin kızlar
kimi yün eğirir kim yayık yayar
ateşler yanıyordur kazan altında
duman çekilmiştir ovadan

(o zamanın eşkiyaları başkaydı misafir gelir giderlerdi adları sanları duyulurdu mertlikte insanlıkta )

yar yüreğim bir hoş
çobanlar kaval çalyor öğlen yatısı
türküler salınıyor ova üstüne

kandillinin düzünde çimenler diz boyu
güneş yakmış tenleri kara koyu
şağlardan akıp geliyor buz gibi suyu
yayla yollarında kervanlar med/cezir
saçta ekmek tandırda kete
erez yüklenmiş taşmış suyu

(en çok güzü severdim mevsim sonu koç katımı karnaval havasında bir şenlik )

yar yüreğim bir hoş
şimdi o yaylada olsam ne var
ağrının etğinde otlatsam mal davar

şehrin hengamesi bunaltı
ne gül çiçek ne yeşillik bıraktı
ne tarafa baksam gürültü cızırtı
lüksü şaşası masraftan öte abarttı
ne dostluk ne candan sevgili
güvensizlik sahtekarlık yürek karartı

(şimdi eşkiyalar şehirde takım elbise kravatlı mersedesli)

yar yüreğim bir hoş
üç beş günün kaldı karaahmet koş
gurbette ömrün geçiyor boş

Ahmet Coşkun

Ankara...17 Temmuz