İnsan aşktanda ağlarmış
Bir duanın amini düşüverince avuçlarına
Unuturmuş imkansıza dair tüm korkularını Umut ışığı gülümsetirmiş
dudaklarından önce yüreğini.
Yanacaksa insan aşktan yanmalı
Sağır olup tüm çatlak seslere yaşamalı
O büyük alevi
Nasılsa hiç bir hâr bir daha yakmıyacak
bir daha bu yüreği.
Yanalımmı var mısın?
Teslimmisin aşka?
Yoksa kalbinde acabalarda mı?
Korkuyormusun yoksa aşktan
canın acır diye
Dinleme sen kimseleri
Boğ korkularını dipsiz bir kuyuda
Hem sen hangi şiirden geldin ise
geldin bak kabulümsün
Evvelim sensin ahirimde sen
Varmısın ikimize ait bir şiire...
İçinde kavuşmak olan
Mutluluk dolu.
Mutsuzlukta olsa elele olduğumuz
Teslim misin?
O zaman tuttuğun bu eli hiç bırakma
Şiir olalım ki şairler aşk tamda bu diye aşkımızı yazsınlar...

Nevin Aktekin Gülfırat

©Nevince