Bu gözler bir güzel gördü, gönül aşık oldu ona;
Siyah saçlar, güleç yüzler, aklım sımasında kaldı.

Gözlerinden yansıyan nur, her gün ışık oldu ona;
Aklım her muhabbet sonu “Aşkım” demesinde kaldı.

Yarınsız bir aşka düştük, şaşırdık hatlar karıştı,
Soruna çözümsüz aklım, bahtın şemasında kaldı.

İkinci bahar aşkı bu, belki zamansız yarıştı,
Aklım Adem’e sunulan yasak elmasında kaldı

Gönlüm sevinç rüzgârında uçuverdi kuşlar gibi,
Yükseldikçe özgürlüğün sonsuz semasında kaldı.

Gurbetin verdiği hasret her acının müsebbibi,
Çare, canan kalbine de hasret sızmasında kaldı.

Yorgun gönül bu sorunun çözümü muamma diyor,
Aklım kararan düşlerin ruha temasında kaldı.

Kaybetmekten korktuğum can, ne söylesem “ Ama” diyor,
“Seviyorum” dese bile aklım “Ama”sında kaldı.

Kaç bin sevda boğulmuş ki kalbe akan nehirlerde?
Her bir aşkın kitabesi kanlı yazmasında kaldı.

Bir feryadı haykırsa da bu sözcükler şiirlerde
Coşari’nin yorgun kalbi aşkın en hasında kaldı.

11.07.2020/Samsun

İbrahim COŞAR