Geceyi güne kardım unuttum aydınlığı
Işık ışık yanarak sevdamla pişip gelsin
Yüreğimden çıkarıp atsın bu karanlığı
Parlayan yıldız olup göklerden düşüp gelsin

Dilde olmaz sevgiler kalp gözüyle konuşur
İki beden tek yürek ruhlarında buluşur
Yarın çok geç olursa pişmanlıkla boğuşur
Dinlesin kalp sesini aklını deşip gelsin

Ummanın ortasında dalgalanıp dururum
Gönlümün limanında hep karaya vururum
Ve yalnızlık çölünde susuz kalır kururum
Nehir olup sel gibi coşarak taşıp gelsin

Çatladı sabır taşım bölündü bin parçaya
Katmerlendi borçları harcanan yıla aya
Geç kalmadan ömrüme, yetişsin bu sevdaya
Nefesim tükenmeden dört nala koşup gelsin...

Gülseren MORKAN