//
.
.
.

kral mı
çıplak, çıplak mı dünya...


itiraf
etmeliyim ki 
insan da benim hata da
ve alın sırtımdan artık kamburunuzu
unutmayı, unutulmayı en çokta kendimi özledim

ve
yaşamak
ölmekten ağır geliyor artık
oysa yaşam kadar hafif ölüm kadar
ağırdır yaşamak diye biliyordum hayat yanıldım

ağaç
gibiyiz...
belki de gibi, gibi aslında

ışığa
tapıyoruz
ve göğe yükseldikçe 
toprağa derinleşiyoruz

inanç 
ve toprak
yeniden doğmak gibidir
uzanan dallarımıza, uzanamasakta 
evet, evet ışığa inanan memeli ağaçlar gibiyiz aslında

kralın 
çıplaklığı da
döngüsel bir aforizma
çocuk aklı işte krallar zaten kör ve sağırdır
onlar sadece düş görür ve gayyipten sesler duyar


ne 
diyorduk
gölgemiz bile 
kendimizden kayıpken
güneşe tapmak ta neyin nesi
güneş öpsün geceye evrilen eteklerimizden

asla 
yalan 
olmamalı,
olamamalı bizi yücelten
demiş olmama rağmen kocaman 
yalandın hayat oysa sana çeyrek kala,
aşk kala kadar mesafeydim ve Nietzsche nin de dediği üzre ,
"yalan olmandan daha çok artık sana inanmamak beni üzüyor" ama inan doğru kılıyor ...

.
.
.
//


ilhanaşıcıtemmuzikibinyirmi