(Uçar pembe Düşler Kara rüzgarda)

Üstüme üstüme, geliyor gece
Birden yüzün, beliriyor, duvarda
Hatlarının, her biri bir, bilmece
Cevap gözlerinden, Coşan Pınarda
Ah Boğuyor beni bütün geceler
Hepsi aynı aynı sözü heceler
Ben Böyle Değildim senden önceler
Şimdi kalbim mahkum asılır darda
Gözünde Deniz’in Nihan deseni
Aklım değil kalbim tutan dümeni
O yüzden dalgalar boğuyor beni
Aklım fikrim içindeki diyarda
Varabilirmiki ? tenim O ana
Gözlerinde gizli mavi limana
Ancak Meydan okur adım zamana
Belki bu savaştan Galip çıkarda
Bilmiyorum ne olacak sonunda
Ya tenim asılır loş balkonunda
Ya resmim Gülümser telefonunda
Tüm hayatım vereceğin kararda
Uzaktan geliyor Hazin bir Ezgi
Yüreğimde ölüm kokan bir sezgi
Benim kabrim yüzündeki o çizgi
Sana şiir, yazarım ben , mezarda
Ruhum ise kıvranıyor boşlukta
Tenim zaten, yaşıyor son, solukta
Umutlarım saklı kayıp ufukta
Kapılar kapalı yok Anahtarda
Hep desemde tamam bu son tövbedir
Ne fayda Kafamda düşler pembedir
Hayat Yeni acılara gebedir
Umut tükenmeden Izdırap varda
Karanlık gecenin, yok nurlu tan’ı
Penbe Umut süründürür insan’ı
Tek gerçek hiçliktir unut yalan’ı
Uçar pembe Düşler Kara rüzgarda
Yolum karanlığın kanlı tonunda
Hayal kırıklığı vardır sonunda
Faydası olmuyor mey Afyonunda
Ölüm gelmiş dolaşıyor damarda
Yaşamdan acılar payıma düştü
anlamsızlık mâna Deniz’nin aştı
Bakışların eski yaramı deşti
kayboldum ben içindeki esrarda
Ruhum karamsarsa suçlu dünyadır
Nurun benden esirgeyen ayladır
Yüzüme tozpembe Gülen Aynadır
Gülen yüze gözler kalkar inkarda
Ben Şimdi ne desem boş biliyorum
Yaşam gülünç bir gam hep gülüyorum
Her gün biraz daha çok ölüyorum
Acısız Kestirme yol intiharda
Ali çolakoğlu
30 Haziran 2020