Hüzünlü bir şiirdir bu, döküldü dilimden
Gittim dolaştım dere kenarı yol boyunda
Güz yaprakları düşmüş yerlere, üstüne bastım

Yol kenarında kurumuş ayrıkotları,
suları çekilmiş kuyular gördüm.
İnsanlar gördüm, umudu yitirmiş ferinde
Göz kenarları yılların çizgisiyle çevrili


Bir umutla doğan çocuklar,
kara sineğe esir düşmüş agız kenarlarında

Emek suyu boşa akar bundan gayri.
Döndüremezsin yağmursuz topraklarda giden umudu

Kahır etsen gelene faydası yok, ekmek yok, un yok burada bizde.

Baba evi virane Anadolu da tozlu yollarla varılan
Ne köylü ne kentliyiz, kasabalı denir ancak bize,

Sarı pınar zelzelesinden sonra.
Gelir Ağalar, Paşalar kurulur sofra, yer içerler beraber.
Kaymakam alet olmuştur çengiye, kelebek kovalar aşktan mıdır acep

Kırılanın kolu bacağı da kendine kâr.
Baktık gördük, şükür dediler halimize

Bilmem nedir razı gelmek…..neye?
Karşı durmak zalime,
imkansız mı acep?

Her yanımız kan revan,
girdik bir bedestana selaymünaleyküm dedik.

Çarşı pazar esnaf tavla oynamakta çaylar, kahveler.

Dedik Nedir Haliniz
Dediler şükür Rabbimize.

Bir garip anadolu



Kanber ihsan