4
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
1250
Okunma
Ruhuna korkusuzluk zırhını kuşanıp yola çıkanlara...
Ben yanlış dala çiçeklenen vakitsiz bir yapraktım
Anladım...
Kopartıp kendimi düşerken dalımdan
Sakin akan bir nehre konup
Denize kavuşmaktı niyetim
Ne gerek vardı kopardığın bu fırtınaya
Oysaki yerimi yadırgamaktı sebebim
Söylesene peki ya senin
Azgın sularla boğuşurken bedenim
Ufacık köpüklere sığamazsa nefesim
Yolumdan dönecek miydim
Ya da savurunca böyle hoyrat
Çarptığım dağa taşa yapışınca canım
Korkup da kalacak mıydım sandın
Evet haklısın aslında korkmaktan korkar insan
Çünkü bilinen esaret bilinmez özgürlükten daha güvenlidir
Değişir diye düğümlenir ya hep aynı masalın yumağına
Bilmez ki hiç neden hep ölüm "seviyorum" diyenden gelir...
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz