Beddua
Hepimiz bir gün sırasıyla öleceğiz
şu yalan dünyadan göç edeceğiz göç demişken sevgili kaç mevsimdir yokluğun dibine vurdun hangi baharın çiçeği hoş kokular bırakıp büyüledi seni ki ardında kocaman bir hiç enkaz bıraktın Enkaz demişken bir daha inşası olamayanından Acıları göz yaşlarını arkanda paramparça bir yürekle hangi zehri içinde barındırarak gittin İçinde kaç yalan kaç yılan büyüdü ki bu kadar acımasız bir insana dönüştün biliyormusun sevgili artık gelmek istesen de gelme içimde ki o derin sevgiyi zehirli sarmaşıklar sardı yüreğimde ki yaranın sana karşı bir daha iyileşemeyeceğini anladım ey sevgili kor ateşte yanarken küllerimi savur şimdi bundan sonra ne bir ateş olacak bu yürek nede kül mutlu ol olabilirsen şimdi bu sana benim bedduam olsun gözlerin kan ağlasın yüreğin dağlansın aşk acısıyla çünkü sen ne sevgiye layıksın ne göz yaşlarına şimdi seninde benim gibi yüreğini kara bulutlar sarsın Meryem Alhan |