Hepimiz bir gün sırasıyla öleceğiz
şu yalan dünyadan göç edeceğiz
göç demişken sevgili kaç mevsimdir yokluğun dibine vurdun
hangi baharın çiçeği hoş kokular bırakıp büyüledi seni ki
ardında kocaman bir hiç enkaz bıraktın
Enkaz demişken bir daha inşası olamayanından
Acıları göz yaşlarını arkanda paramparça bir yürekle hangi zehri içinde barındırarak gittin
İçinde kaç yalan kaç yılan büyüdü ki bu kadar acımasız bir insana dönüştün
biliyormusun sevgili artık gelmek istesen de gelme içimde ki o derin sevgiyi zehirli sarmaşıklar sardı
yüreğimde ki yaranın sana karşı bir daha iyileşemeyeceğini anladım
ey sevgili kor ateşte yanarken küllerimi savur şimdi bundan sonra ne bir ateş olacak bu yürek nede kül
mutlu ol olabilirsen şimdi bu sana benim bedduam olsun
gözlerin kan ağlasın yüreğin dağlansın aşk acısıyla
çünkü sen ne sevgiye layıksın ne göz yaşlarına
şimdi seninde benim gibi yüreğini kara bulutlar sarsın
Meryem Alhan