Ne seni bulabildim
Ne senin gibisini
Yalnızca savrulmuş
Bir gün elbet bulunma hevesi
Ve şevkiyle yoğrulmuş
Bir adsız maceranın
Geri dönülemeyecek bir yolun
Yokuşunu bulabildim
Ne nefesim yeter
Ne ömrüm
Köşe başında bekleyen bir katil gibi
Beni öldürmeye ant içmiş
Kapalı bir havanın
Ve kabimi kıran bir rüyanın
Sessizliğini buldum
Ne gözlerim yeter görmeye
Ne ben yeterim
Yine sevdim
Yine seveceğim
Dizlerim parçalansa
Bu dik yokuşta
Bir gece ansızın da gelsen
Yine gidersin
Yine gideceksin
Başında beklediğin bir hastanın
Ne insan olmuş
Ne insan olacak bir sevginin
Ne başımı koyduğum yastığın
Hiçbirinde izin kalmaz bu gece
Ve bekleyeceğim
Belki sonsuza kadar
Dolunayı görene kadar
O mükemmel geceye varıncaya kadar
Adım dudaklarını yalayıncaya kadar
Ama yine söylemezsin
Yine söylemeyeceksin
Ne adım
Ne varlığım
Hiçbirinin gölgesi olmayacak ülkende
Üşenerek içtiğin su kadar
Ve başını koyduğun huzur kadar
Gereksiz bir insanım
Ne rahat edersin
Ne rahat edeceksin
Annesine koşan bir çocuk
Veya henüz doğmadan ölmüş
Günyüzü görememiş
Parça parça olmuş bir hayalsin
Ne kurabilirim
Ne kurabileceğim
Son damlasını da içsen
Üzerine yağmur düşmüş
Ağlıyor sandığın bir gülün
Tüm ihtişamıyla da dikilsen
Ne sevebilirim
Ne sevebileceğim
Görüp göreceğin en mükemmeli
En görkemlisi
Bir çığ gibi üstüme de yağsan
Ben ne ıslanacağım
Ne ıslanabilirim