Su akar ya hani ele avuca sığmaz yol bulursa akar akar

sen de yılankavi bir süzülüş ve incelikle yol bulur
yüreğime akardın
seni tutmak ne mümkündü

komşu kızı Meriç
duvarları bitişik bir bahçenin bir yanında sen
bir yanında ben
çocukluk yıllarımız/ ve haşin bir rüzgarın savurduğu iki komşu

ve şimdi ben maziye dönüp
harabolan bu bahçede izlerimizi arıyorum

içine kapanık bir çocuktum
hep bir şeyler karalıyordum
bu yüzden senin için alay konusuydum
seni o eski seni yazmak olanaksızdı
yazamazdım

çünkü ne yazsam sana haksızlık olurdu
yazsam da bir kaç gün dilinden düşürmez
alaycı bakışlarla çevremde dolaşır dururdun
senin aşkı bir başka dille anlatış şeklindi

açık verirdin yani
bunu bildiğin için de hırçınlaşırdın

en az bir hafta asık suratla gezdiğini saymazsam
hep güler yüzlü
naif ışıl ışıldın

sen ne fahriye ablaydın
ne de Annabelle

uçsuz bucaksız bir nehir asla ulaşamayacağım uzak bir kenttin

adını ilk sorduğumda söylemem dedin
ısrar edince de Meriç demiştin
komşu kızı Meriç

maziyi mazide seni aradım durdum
şimdi harabolan bu bahçede

göklerden inen bereketli yağışlarla
taşkınlara sebep olan
çılgınlıklarına beni de ortak ederken sen
belki bir parça Annabel’din
yalnızlıklar perisi Bulgar kızı

Yüksel Nimet Apel
1.Temmuz.2019.Pazartesi.Bodrum