biliyorum gelmez geri
güz mevsimi, yaprak sarı
saçlarıma düşen karı
izliyorum her olanı

ufacık olsun bir umut ver
geleyim geç değilse eğer
çatlasa gök yarılsa yer
burda değil oradayım
nerde isen yanındayım

tebeşir, tahta, sıra, masa
defter kalem uzun, kısa
söylemediniz bana bakanı
üfleye üfleye ateş yakanı

ziller çaldı okuldayım
yine aynı sınıftayım
hep baktığın sıradayım
neden ben de bakmadım ki
o ateşte yanmadım ki

şimdi bir resmini buldum
internet denizinde
nasıl da mutlu oldum
seni tekrar görünce
gözlerine bakıyorum
ne demişsen okuyorum
bana dair dediğini
tek harf olsun arıyorum

lacivert ceket, gri etek
herkes okulda sen yoksun tek
İbrahimim ateşteyim
ateşin içindeyim
dumanında közündeyim
Yusufum kuyudayım
sen kendi kıyındasın
ben kendi kıyımdayım
benden kalkan gemilerle
seni aramaktayım
çıktığım seferlerden
dönüyorum eli boş
geleceksen şimdi gel
koşacaksan şimdi koş

yaktığın bu ateşi büyütmek bana düştü
öyle büyük oldu ki bir yangına dönüştü
İbrahim yanmamıştı ama ben yanıyorum
ateşi sen seni de ateş sanıyorum