Kalemi yormaya kalmadı hacet
Anlamsız sözlerden umudu kestim
Manadan nasipsiz derinde nefret
Bakar kör gözlerden umudu kestim

Yıkılırım dağ olsa da dayanmam
Bir kere kandıysam daha da kanmam
Silerim hatırdan adını anmam
Riyakâr yüzlerden umudu kestim

Kupkuru cesetti bütün varımız
Yola çıktı telef oldu yarımız
Kargalar kuzgunlar mihmandarımız
Yollarda izlerden umudu kestim

Ceylanlardan ince ürkek bakışa
Aşk ilmeğindeki gizli nakışa
Sürdüm yüreğimi zorlu yokuşa
Zahmetsiz düzlerden umudu kestim

Değişen insanlar zinhar ki zaman
Bir günde kırk yöne çevirir dümen
İçi meçhul heyhat dışı Müslüman
İmansız özlerden umudu kestim

İrin sütle aynı arkta akıştı
Güzellere çirkin pek bir yakıştı
Kuyruğu kokladım başlar kokuştu
Balıktan tuzlardan umudu kestim

Ayakta göz açık hep uyuttular
Çobanla el ele sürü yuttular
Çakalı tilkiyi bekçi tuttular
Kümeste kazlardan umudu kestim

Rahat sünepelik meşakkat deva
Emek ister çile ister her dava
Dava adamlığı gayrı bedava
Nasırdan tozlardan umudu kestim

İkbal için takla atmak puşt işi
Aç ölür eğilmez şerefli kişi
Ve lâkin gördükçe soysuz gidişi
Töreden tözlerden umudu kestim

Ayhan çoban
23.06.2020