YÖRÜK
Deveye yükleyip üç beş şilteyi
Baharda yaylaya göçüyor Yörük
Hayvanın boynuna takıp ‘’kilteyi’’
Çektikçe sevinçten uçuyor Yörük

‘’Acı bahar’’ gelip cemre düşünce
Yüreği hoplayıp gönül taşınca
Sürüler sığırlar dağı aşınca
Tütünden bir nefes çekiyor Yörük

Çiğdem çiçek açmış laleler çıkmış
‘’Tuncukmuş’ köylerde bunalmış bıkmış
Gönlüne hüzünler kasavet çökmüş
Dağlara ‘’tüğülüp’’ kaçıyor Yörük

Dereler tepeler çamurlar karlar
Bastıkça üstüne yolcuyu zorlar
Seyrine daldıkça açılan sırlar
Gönülde efkârı içiyor Yörük

‘’Bıdının’’ boynunda ‘’gıldırgı’’ çanı
Yankısı karşıdan gelince hani
İnceden bir ritim tutunca yani
Duydukça kendinden geçiyor Yörük

Bozkırî özlemi Yörük’tür özü
Nemlendi kirpikler doldukça gözü
Ondandır hüzünlü çıkıyor sözü
Yollarda kestirme seçiyor Yörük
Adnan SİVRİ /BOZKIRÎ 05.06.2020