Içimde kanayan kapanmaz bir yaradır yürek sizim
ah çektikçe parsel parsel bölünen
gönül nazım
varlığını bilen gözyaşlarım coşuyor yanaklarımda
feryadım duyulmaz uzaklara
gecenin karanlığına karışıyor aşk sancım
hüznün yaprakları düşüyor dalında tek tek ey yar

yolunu beklerken isyanlarda gözkapaklarım
varlığında yokluğunu yaşıyorum
rüzgarlara emanet ettim saç tellerini
sana ben hayaller düşler büyüttüm çocuklar gibi

bilmem tersine dönermi zaman
aşkın gözyaşı damlarmı yüreğime
doldururmu gecenin gamli sesi ruhumu
sensizliğin endamıyla bir bir devriliyor günler
vedasına darıldığım aşkların surlarında
düşerker anılar
dudaklarımda mırıldandığım türküler
yankılanır dağlardan iner düze
rüzgarda kalan bilir
aşkı sonsuz kılan bilir
ey yar

yorulmuş avuçlarımda
buzlar sarkan
seni içer bedenim
her şafakta hasret söker yüreğim
acının yatağında hüzünlü sular içerken
dirhem dirhem merhabaların öpüşlerinde vurulur mutluluğun kaçışları
ey yar

geçmeyen mevsimlerin hüzün karelerinde dökülür
acı tatlı pişmanlıklar
unutulmuş gecelerin kollarında düşer sarılışların
susuz dudaklarında çatlamış toprak gibi pişmanlıkların
ey yar

aşk bir bağbozumu değilki
kıyım olsun yürekte
ağlayan bentlerindeyim dolup dolup taşan
sen bilemezsin kara bulutların üzerimde
dolaştığını
sen bilmezsin acıların içimde yuva yaptığını
bilen bilir karlı dağın ardını
seven bilir ağlayanın halini
sen bilmezsin yanan bilir derdimi
aşkı sonsuz kılan bilir ...ey yar...


Yorum_Funda_sağlam
Şiir_Yaralı_34