Keşke her şey gökyüzüne bakar gibi kolay olsaydı…
Keşke yaşamımızdaki her şey az bulutlu ve hep güneşli olsaydı...
Ne yazık ki öyle değil işte...
Yaz bir süre sonra kışa… sonra geçiyor zaman…
Ama bu neyi değiştirir ki...
Yalnızca kendimi biraz daha yaşlanmış hissediyorum…
Kafamdaki sorulara…daha bir cevap arıyorum şimdi…
Gelecek mi beklediğim… den başlıyorum…
Tekrar gülecek mi…yeniden sevecek mi diyorum…
Soruyorum… bizden neyi aldılar ki…
Biz kendimizi yakın tutmaktan vazgeçtik…
Neden gözlerimizi kaçırır olduk…
Ellerimizi birbirine kenetlerken…
Şimdi neden parmaklarımız….
Birbirine değmekten korkar oldu…neden…
Şimdi nasılda yalnızım…özlüyorum işte…
Saat gece yarısını geçeli çok oldu…
Uykusuzlukta şiir olamayanlar (aşk) olamazlar’mış...
Benim bütün uykusuzluğum sebebi sensin…
Dün…bugün…yarın…ve sonra…

Öyle işte…. İ.DUMAN