Adım Adım Anın Serabın
ADIM ADIM ANIN SERABIN
Oysa Bir an-ı seyyaleden ibaret yüzünün gülen kıvrımları Vakta bir ömrü eziyorum kulaklarımda “Ömrüm” diyen dudaklarından "ölmeni istiyorum" çığlıkları... Öyle ki yüzümü yere düşüren portren yerde cam kırıkları Yücedir umudun hatırandan gönlümde ziyaları Nicedir Uhudun dağından göğsüme saplanan terkin okları Hani benim küçük sevgilimdin sen hani hep küçük olacak ! Hani benim küçük sevgilimdin sen hani hep sefam kalacak ! Büyüdünde terk mi ettin sevdiğini, yalanlaramı zerk ettin sevgini Hangi kelebek öğretti bu büyümeleri? Ketempereyemi bıraktın ellerini? Kalbin kozası boş ! Bu hep böylemi olacak ? Koşaradım vardığım otobüs durağının, adım adım duraksatan yalnızlığı Adını sayıklayan vasıtaların ağır çekimde açıyorum kapılarını Bir rastlantıyı bekliyorum bulursam adın mucize olacak Kapanmayan bir yaraya açılır kapılar umudum yarına kalacak Bulamadım bugün de soramadım adını Kararıyor yeni bir akşamına yalnızlığın Kanatıyor bu yokluğun sefasını Adın,serabın adım adım acziyetim olacak Yüzümü yere düşüren portren yerde ciğere batan kırıkları Bir vahşetin oracığındayım, anacığım şuracıkta haykırışlarım Akşama kadar hayırla HAY ile anıyor gözlerim mucizesini Sabaha kadar (hay anasını) sayıyor dilim anasını serabını Hiç bu kadar sevmemiştim sevdayı, hiç bu kadar sövmemiştim seraba Bir cennetin toprağındayım, bir tubanın dalında Umut tohum saçar dualarım , meyvesi filizlenir rüyamda Gün ağarıyor penceremden kıvranan nemli gözlerime Pencerem de gülüm tomurcuklanıyor, kızaran düşlerime Kalbin kozasından bir tırtıl başı uzanan hayaline Belki bugün diyor kulağımda martı çığlıkları Adın, adım adım kımıldanan kanım serabın Gözlerimi ufka çeviren yüzünün gülen kıvrımları 21.06.2020 PAZAR, 03:45, İstanbul |