İnsan geçmişle yaşıyor bazen.
Müzikle,gidiyor yolculuğa biletsiz
Kokular gezdiğin sokaklar,
Gözlerini kaldırıp görmek istiyorsun bakkal amcayı
Seksek oynadığın ,kireç taşıyla çizgiler çizdiğin kaldırımı
Heyecana postacının yollarını gözlemeler.
Geç kalmamak için koşturduğun okul yolları
İlk sevdan kalbinin titrek çırpınışları,
Özlemler zincir gibi ekleniyor birbirine
Babanın geliş saatleri,
Şapkasından sızan alın teri,
’Hadi eve gelin’ yemek saati diye çağıran annemin sesi
Birlikte aile toplantıları,bayramlar,
Yazın ,kışın baharın özlemlerin zamanı olmuyor
Gidiyorsun ama kalamıyorsun,
Dönüş yolu garip hüzün, eksikler var.
Gidenler gitmiş, olanlara sarılıyorsun sıkıca.
Acılara da, sevinçlere de ayrılıklara da
Demlenmiş çay gibi karışıyorsun anılara
İçinde büzülüp kalan çocuğa da alışıyorsun.

17/06/2020 izmir