Gülmedi bir türlü şu kahpe kader
Kahır çemberinden geçtim de geldim
Çekmediğim çile kalmadı keder
Zehri şerbet diye içtim de geldim ...

Yaşattı kaderim kış gibi yazı
Gülmedi şu hayat hep bana nazı
Çok gördü yaşamdan ufacık hazı
Kefeni bedene biçtim de geldim ...

Sakladım yıllarca içimde derdi
Muradım bir kuru ekmekle yerdi
Baktım ki kederler bedeni gerdi
Boş verip her şeyi kaçtım da geldim ...

Bıraktı şu yaşam çileli bir baş
Çatlardı ortadan olsaydı dağ taş
Hüzünle doğmuşum sanki ben gardaş
Kalpte derin yara açtım da geldim ...

Yangınlardan çıktım savurup külü
Ruh yaşıyor sanki bedense ölü
Soldurdular dalda goncayken gülü
Savurup dertleri saçtım da geldim ...

Kahır çemberinden geçtim de geldim .

04 / 11 / 2019

Hüzünlerin Şair’i

T.C Orhan TAMTÜRK