Nereye gittiğimi bilmeden yürüyorken,
Engelimdi önümde uçsuz bucaksız bu yol.
Kaderim miydi yoksa izini sürüdüğüm,
Pusulaydı yönümde uçsuz bucaksız bu yol.

Gecenin karanlığı çöküyorken apansız,
Yalınayak bastığım yerler ise tabansız,
Gönülsüzken yüreğim zorakiydi yabansız,
Umuttu her günümde uçsuz bucaksız bu yol.

Sipsivri taşlarıyla batıyorken ayağa,
Üst üste yığıldıkça benziyordu kayaya,
Boyna işkence eder acımadan yayaya,
Kalmak ister dünümde, uçsuz bucaksız bu yol.

Hiç haberim olmadan planını kurmuştu
Kahrolası uzun yol, beni ne çok yormuştu,
Yitip geçen yıllara belki hesap sormuş tu,
Yokladı her dönemde uçsuz bucaksız bu yol.

Başı sonu olmayan gidiyordum bir yere,
Düşüp kalkıp yürüdüm hakkını vere vere
Çıktığım için ise pişman oldum bin kere,
Anlamsız dı önemde uçsuz bucaksız bu yol.

Nesrin Önem
14 06 2020
Tekirdağ

Yıktı güven duvarın süphe sindi içime
Bezdi tatlı canım bak girdim şekle biçime
Mecburdum ben gitmeye bırakmadı seçime
Hâl kalmadı yürekte uçsuz bucaksız bu yol
Resul civcik yüreğin var olsun hocam her daim saygılarımla