Sen bilme

-I-
akşam üstü kanamalarda
ufkun kızılına aşık bu sevda
gülün kırmızısı türkülenmiş
maviyi yakmış alevine
kemancı incitme telde
ruhun ambiyansını

-II-

bırak da ağlasın
aksın sevgi gurubun aks’ına
ıslansın ince damlalarla yine
göğüs kafesinde hapis sevgili
belki şafakla gülümser güne
bir masal bu izbe

-III-

gülllerime çiğ düşmeden
bağladım yanık uçlu mendili
suskunum ayaz vurmuş dile
bal damlayan dillerden ayrı
söz bulunmaz enkazıma
bir avuç umut dize

-IV-

yıldız yıldız taşlanıyor
ay parçalanıyor yüzümde
dökülüyorum toprağa suya
yarla yatıp yalnız kalkışım
sensiz buluyorum sabahı
göl kıyısı lale sümbül

-V-

yarı açık gökyüzüm
ışık arıyorum voltalarda
genç düşlerimle yorgun yaşlı
güzelliğini ayna tut bana
ancak görürüm kendimi
sırrım sırında

-VI-

söndü ışıklar bir bir üstüme
çekildi dumanım közüm küle
çektiğime hiç demedim çile
hasretinde paramparça sine
sığınaksız sağanaktayım
yinede sen bilme

Ahmet Coşkun