onca okul,
tonla kitap okudum ben...
öðrendiklerimin hiçbiri,
bir gram iþime yaramadý günlük hayatta...
üçgenin iç açýlarýnýn toplamý yüz seksen olmasa da olurmuþ yani,
iç acýlarýmýn toplamýný bana öðretselerdi ya!..
de ayrý yazýlmasa kýyamet mi kopacak þimdi,
pi sayýsýný beþ alýrsak batar mýyýz?..
annem ekinokslarý bilmez mesela,
yedi çocuðunu izohipsler mi büyüttü?..
kiramý Keynes Teorisi mi ödüyor her ay,
faturamý Ohm Kanunu mu?..
gayrý safi milli hasýlada benim payýma zýrnýk düþmüyor,
ulusal yüz endeksten bana ne!..
hýh!
suyun kaldýrma kuvvetini öðrendim de ne oldu sanki?
bak bir sözü bile kaldýramýyorum þimdi!..
yaþ problemlerinin psikolojik sonuçlarýný öðretmediler hiç,
iki farklý þehirdeki özlemlerin adý bile yoktu müfredatta.
hangi hýzla gidilse,
hangi noktada buluþulur,
inan hiç bilmiyorum...
varoluþçu filozoflar hangi sýkýntýmý çözdü ki,
Pavlov’un köpeði halden ne anlar?..
Kant’a göre mi aðlamalý þimdi,
Marks’a göre mi gülmeli?..
babama söyleyeceðim;
beni okuldan alsýn,
beni sana versin!..
çatal býçak tutmayý senden öðrendim,
aklýmý yemeyi senden...
haddimi hesabýmý senden öðrendim mesela,
yarý çapýmý senden...
susmayý senden,
hasreti sonra,
beklemeyi senden...