O ,küçük bir martıydı ,denize aşık .
Hevesliydi hayata
Ve erken öğrendi uçmayı .
Çok uzun mesafeler katetti ,
Kanatları yorgun düştü .
Yol boyunca neler gördü neler ...
Acımasız yırtıcılar ,
Yürekleri taşlaşmış ,
Aşkı anlamayan ,bencil insanlar ...
Her şeye rağmen , martı cesurdu .
Denizinden hiç vazgeçmedi .
Deniz aşktı , yüreğiydi onun .
Yüreği , deniz kadardı .
Sevince ,daha az sevmezdi ondan.

Yabancıyla karsılaştı bir gün .
Bir limanda rastladı ona .
Sözleri ,hep yalandı .
Martı olduğunu unutturdu ,
Bir pervane oldu aşkına .
Yaklaştıkça yaktı canını ,
Kanatlarını kesip , gözünü bağladı ,
Beyaz tüylerini , zifte buladı .
Hiç sesi çıkmadı martının , sustu hep .
Yabancı , sıkıldı oyuncağından bir gün ,
Martıyı , kıyıya fırlattı attı .

Çok kırgındı martı .
Denize mahcup mahcup baktı .
Artık eskisi gibi uçamazdı ,
İç çekerek hep uzaktan izledi .
Korkuyordu uçmaya ,
Arada uçsa da ,ürkekti ,
Konuyordu hemen bir taşa .

Artık yabancıları uzaktan izledi .
Sonra denize her baktığında ,yüreği çarptı .
Deniz nefesiydi ,hayatıydı,canıydı
Onunla can bulmuştu dirilmişti
Çarpan dalgalara rağmen ,dimdikti hayata .
Yorgun düşen yüreği ,maviliğinde dinlendi ,
Ama çaresiz ,yarası vardı martının ,
Yabancılara kırgın ,denize mahcuptu .
Acı içindeydi yüreği .
Sığındığı kayalıklarda hep tünedi .
İç çekerek uzaktan izledi denizi .
yüreği çarparak üzerinde
Uçtuğu günleri andı ...

Gönül Bağ