Seni içimden geldiği gibi anlatsam,
Müsaade eder misin ey Eğirdir’im.
Eğri olan sen değil, aslında bizleriz,
Bir de üzerinde gezip, tüküren keriz.

Üstünde ki sivri dağı kadar doğrusun,
Kuzey, güney, doğu uzanmış durumdasın,
Onlarca medeniyete beşik olmuşsun,
Eğri sen değil, ben ve benim gibilerdir.

Yedi yüz elli sene öncesinde bile,
Üç beşten fazla mert insan basmamış sana,
Eğri gelmişler, eğrilikte yükselmişler,
Sonra da utanmadan eğrisin demişler,

Berdei’ler, Burhanettin’ler gelip, geçmiş,
Yerlerine kan emen yarasalar gelmiş,
Senin dilin söylese, eğriler dinlese,
Yazacak kelime seçemedim nedense.

Seni yaratan, güzel şekilde yaratmış,
Yüzünü yönetenler kapkara karartmış,
Tarımı sevmeyenler, bahçeyi sarartmış,
Kiraz, nar, elma kadar güzelsin Eğirdir.

Eğrilik isminizde değil, bizlerdedir,
Samimiyet yok, sevgi süslü sözlerdedir,
Minarenizinde eşi yok, göklerdedir,
Isparta’nın en güzel ilçesi Eğirdir.

Dünya güzeli gölün çevren kucaklamış,
Tabiat ana ile sarmaş dolaş olmuş,
Bin defa boşalmış, yüz bin defa dolmuş,
Başka güzel ilçe yok, eşsizsin Eğirdir.

Herkes eğriliği başkasında görüyor,
Dost dosta kazık atmak için, ağ örüyor,
İt hırsıza değil, sahibine ürüyor,
Doğru ne kaldı, sana doğrusun deseler.

Takdirnameler sahtekârlara yazılır,
Dürüst olanların kuyuları kazılır,
Bir nefes sigara, rüşvet diye alınır,
Bunlara mezar, bir gün sinesinde yapılır.

Sor hesabını, onlar bağrına düşünce,
Eğrilikte madalya nasıl alınırmış?
Alanda, verende eğri olmasalardı,
Eğridir’im, sarmaş dolaş olurlar mıydı?

Yaranmak için dediler sana Eğirdir,
İnanmış görün, sen de unutuver, gitsin,
Hakkın olduğu şekilde anlatamadım,
Beni de affediver de, bu şiir bitsin.

11/4/2001