40
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2122
Okunma

Bir resme şiir yazılır mı? Yazdım işte..
Ve daha bin tane yazılır sanırım bu fotoğrafa..
Fotoğraf sanatçısını not almamışım.. Bu fotoğraf çoktandır durur dosyalarımın içinde.. Fotoğrafı çeken sanatçıya saygılarımı sunuyorum.. Keşke adını not alıp burada yayınlayabilseydim..
Beş yaşındaymışım
babam trene koyup
anamla bizi İstanbul’a
saldığında.
"Siz gidin
ben geleceğim" demiş
trenin penceresinden
sarkan
gözü yaşlı anama..
"siz gidin ben geleceğim"..
Gittik..
Telefon yok
Telgraf yok
Tanıdık yok
Eldeki parayla önce bir otele
ordan bir konduya taşıdık
"gelecek" umutlarını
babamın..
Saçının teli bile
yorgun halde gelirdi anam;
sabahları gittiği
zengin evi
temizliğinden;
babamı beklediğimiz
son yedi yıldan beri..
Her sabah beşte kalkar
önce akşamın yemeğini pişirir
ortalığı toparlar,
çıkmadan önce
parmaklarını yüzümde gezdirip
"canım oğlum" der,
koklayarak öper
ve çıkardı;
geldiğinde buna gücü olmayacağından
korkarak..
Güzel annem benim..
Gözleri güzel
kokusu güzel
yorgun saçları güzel annem..
Otuz yıl oldu gittiğinden beri..
Gidip
dönmediği
o kahrolası dünden beri
tam otuz yıl..
Dönerken
yolda araba çarpmış
ve kurtaramamışlar onu..
öyle demişti
başımı okşayan polis..
"Üzülme" demişti..
"Herkes bir gün ölecek.."
"Üzülme.."
O gün üzülmez de ne gün üzülür insan?..
O gün dökülmez de
ne gün dökülür göz yaşı?..
Ağladım..
İçim tükenene
nefes alamayana kadar
ağladım öldüğünde..
Ne uyumak istedim
ne de uyanmak bir daha..
Gittiğinden beri
her gece gördüm rüyamda..
En çok da yorgun saçlarını
işten eve döndüğündeki;
Çorbayı ısıtırken
-bana belli etmeden-
elini tezgaha dayayıp,
gelmeyen babama
ağlamak isteyip
yorgunluktan ağlayamadığında,
bir eliyle
arkaya attığı
yorgun saçlarını..
Ana kokan saçlarını..
Gittiği günden beri
geçen her yıl
bir çizgi bıraktı
alnımda
anama dair..
Ve yer açılsın diye çizgilere
her yıl
terketti yerlerini
saçlarım saygıyla..
ve anamın yorgun saçlarından bana kalan
sakalımdaki yorgun beyazlar şimdi..
Onlar gibi dağınık
onlar gibi bembeyaz..
Eskimiş parkamla
eskimiş kazağımı saymazsak
ve kırarsak aynaları;
kimseler bilmez kaç zaman geçtiğini..
Hala yorgun saçlı anamı
Hala "gelecek" babamı beklediğimi
kimseler bilmez..
Ve kimseler bilmez
uzattıkları çayla; "için ısınsın" derken
aslında canımın üşüdüğünü..
Bunun içindir
durmadan ellerimin titremesi;
kimseler bilmez..