Sanma isyan ve feryâd sanma intizârımdır.
Acı günde od bulan beden yanışlarımdır.
Dünyalık ayrılığa sözlü itirâzımdır,
Gönül ahında yanan hasret buğularımdır.

Bir ahlı fîgan kopar adı hasret takılır,
Sonra ayaz süsünde düşe hayal katılır.
Ömrü yoran can solur ölüm bahar sanılır,
Eyvâh ölür ah kalır kara haber dağılır.

Buz renkli sokaklara yaz havası saklanır,
Kar düşer, beyaz yağar buygun meltem ayılır
Kuru, yorgun kabuslar matem rengi kaplanır.
Söz ve dile takılan bir vah, eyvâh anılır

Közlü buz yamacında ahu, efgân satılır
Belki harp alanında her an üryân kalınır,
Sensiz doğan sanılar özlü hicrân sayılır.
O gününün isyânında bin dert göğe salınır,

Duman yanar can tüter zaman akar gün biter...
Senden arta kalanlar borçlu bir vedâ alır.
An ve zan bana yürür yaşadığım gün gider,
Son güldüğün yüz bir de hatırımda gül kalır.

28.01.2006 21:24:00

Yılmaz Helimergin