Küçüğüm ben daha on üçünde
Bebeğim elimde
Üzerimde kırmızı elbise
Dolanır sabah örgülerimde
Annemin o şefkatli elleri
Hissederim o sıcacık nefesi
Götürdüler bir gün güle oynaya
Bebeğim kucağımda, babam yanımda
Bıraktılar koca bir konağa
Sandım ki gelecek çocuklar
Bekliyorum avare
Kararınca hava, yoktu babam yanımda
Yaklaştı yaşlı bir adam yanıma
Kaçtım, saklandım evcilik misali
Oyun mu tüm bunlar?
Nerede bu çocuklar?
Uzandı elleri
Tuttu o körpe tenimi
Masal mıydı, yoksa gerçek mi?
Baba diye haykırdım, duymadı
Hapsolmaktı isteğim çocukluğuma
Hiç oradan çıkmamacasına…
O çirkin elleri dokunuyor bedenime
Utanıyorum…
Kendi terimde adeta boğuluyorum
Bekliyorum…
Beni ne zaman alacaklar diye
Düşlerime sarılıyorum
Yediğim tekmelerle
Yeniden uyanıyorum
Her yeni günde
Sarsılıyor bedenim
Kayboluyor ruhum
Çırpınıyorum…
Haykırıyorum…
Hiç bitmesin düşlerim
Sadece orada yaşıyorum


1.6.2020