Her şey küçüldü
Ben dürülürken içime
Oturacak yer bile kalmadı
Sabiye


Mağrur eğildim döner başım
Etraf karaydı mahşer bakışlım
Yoktu kimsecikler
Mezarlık kadar ıssız ve sessiz ortalık
Sabim ve ben zamansız düşük
Üşüdük kulunç olduk
Kördüğümlü kirpiğe takıldık
Saplandık böğrüme
İçime içime çakıldık
Hazırlan şimdi
Kulise yığılmalıydık


Al kundaklı sabi aşkım
Sarıldım sarıldım
Kıvrıldıkça içime ayazını ısıttım
Düşüyoruz öyle ya yer kalmadı
Savaşçı dirayetinde
İnadına kırılmaz ayaklarım


Arzdan salınmış ürkek sabim
Yorgun maya kadar yılgın
Çaresiz direkler arasında ki benim
Sırtımda kıvamsız duvar
Külçeli omuzlarım kusursuz
Uçkursuz beynime yuvalanmış
İçten tırmalıyor karıncalar
Tepeden tırnağa bedensizim
Tatlı tatlı üşüyorum
Eriyor kollarım.

uf!
Hadi tut beni
D/üşüyorum…

Habibe E. Ağaçdelen / Deli Rakkase 2008