daha ilk gün ilk sabahtı
ilk gördüğümde rehin aldın beni
aşk’a rehin tutulduk

bir serap ya da şeytani bir hileydi yoluma kurulan

remil attım bir daha göremem korkusuyla

aşk alınıp satılan bir meta değildi

ilk kez sen beni rehin aldın
ve sen de benim en kiymetli rehinem oldun

büyülü bir aşk’a tutsak

daha önce bu bedende bir çalı bile bitmezdi
öz suyu gözyaşlarımdı aşkımızın

her an ya kaybolursan diye yalvardım Tanrı’ya

şimdi gülüm gonca vermeye başladı
geceleri ılım ılım kanıyor hasretinden
rüyalarım hep senle-bu iyiliğe mi alamet
güzel kadınlar merhamet’li de olur derler

biz bir aşka tutsak iki divane
eğer unutursak doymayız gençliğimize
iki rehine- ve gülüm bir gece yarısı mavi açtığında
masmavi bir dünyamız olacak

ve gece bütün saatler uyumadan bekledim
remil attım

maviydi tek goncası
diğerleri alev alev yanmaktaydı
tan ağardı
kapandı gözlerim

Yüksel Nimet Apel

2.Haziran.2020.Salı.Bodrum

REMİL: kum falı

ekranda, sinyal vermiyor diye yazıyor, gökyüzü simsiyah; şimşekler eşit parçalara bölüyor bu siyahlığı Bulutlar ışıl ışıl parlayan tacıyla bir kadın başı oluşturuyor.