İKİ BİN YİRMİ DESTANI

Sen neler getirdin bu başımıza
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi
Gözyaşları girdi şu aşımıza
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

İlk günden kar boran çığlar yürüdü
Yurdumun üstünü bulut bürüdü
Sel geldi süpürdü vurdu sürüdü
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

Yardıma gidenler çığda yutuldu
Kurtarmak isterken nefes tutuldu
Dün olanlar bugün bak unutuldu
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

Depremler yaşandı ara vermedi
Çoluk çocuk dondu eve girmedi
Ağıtlar çığlıklar sona ermedi
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

Bombalar yağdırdı gafiller bize
Şehitler versek de gelmedik dize
Tabutlar sıralı dayanmaz öze
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

Savaştan kaçanlar doldurdu yurdu
Sınırda Yunanlı zalimce vurdu
Hangi vicdan böyle tuzağı kurdu
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

Şimdi başımızda salgın hastalık
Bizi eve mahkûm etti üstelik
İnsanlardan kaçtık hep felik felik
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

Masum çocukların kıydın canına
Acıma duygun yok mu girdin kanına
Yaptıkların kalmaz senin yanına
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

Hilmiye der durum böyle kalmaya
Telef edip bizi bizden çalmaya
Bıkmadın mı onca canı almaya
Hâlâ doymadın mı iki bin yirmi

Hilmiye KILIÇARSLAN