Kaderin acımasız ittiği bir yerdeyim,
Ayakların ters yönde gittiği bir yerdeyim,
Gün ışığı girmeyen, mehtap bile olmayan
Aşkların, umutların bittiği bir yerdeyim.

Çaresiz karanlığa teslimiz, peşin peşin,
Işığı, nuru bitmiş, bu zavallı güneşin
Sönmüş gibi görünüp, gizli yanan ateşin
Sessizce, duman duman tüttüğü bir yerdeyim.

Melanet yağmurunun sağnak sağnak indiği
Beşerî ayıpların hep üst üste bindiği,
Meleklerin, sessizce bir köşeye sindiği,
Günahları, şeytanın güttüğü bir yerdeyim.

Kardeşin kardeşini hep nefretle andığı,
Herkesin, başkasını can düşmanı sandığı,
Göklerin tutuştuğu, denizlerin yandığı,
Bülbülün, baykuş gibi öttüğü bir yerdeyim.

Gariplerin rızkını, zenginin kırıştığı,
Güçlülerin güçsüzü yutmakta yarıştığı,
Hayırlı amellerin maziye karıştığı,
Şerrin, her yerde nöbet tuttuğu bir yerdeyim.

Öfke, kin, hırs, sevgiyi, merhameti yok eden
Aç ölen çocuklar var, lokma ekmek yemeden
Medenî bir dünyada, bebek- yaşlı demeden
İnsanlığın, insanı yuttuğu bir yerdeyim.

Bütün bahçeler dönmüş bir savaş sahasına,
Umut kalmamış gibi âlemin rehasına,
Aç kalmış masumların, hem de yok pahasına
Ruhlarını Şeytana sattığı bir yerdeyim.

Teknoloji güzel de, haddini epey aşmış,
Teknik mucizelerden, kul yapısına taşmış.
Duygular yok edilmiş, insanlar robotlaşmış,
Kâlplerin butonlarla attığı bir yerdeyim.

Etrafımız hep yangın, nice hayatlar dönmüş,
Sevgi, dostluk tükenmiş, mutluluk, huzur dünmüş.
Dostla düşman karışmış, zaman tersine dönmüş,
Güneşin hep sabahtan battığı bir yerdeyim.

Emperyalizmin hâlâ doyuma ermediği,
Müslümana, yaşamak hakkını vermediği,
Ve dünyanın göz yumup, hiçbir şey görmediği
Günahlara günahlar kattığı bir yerdeyim.

Kimi, başka ülkede hükümet düşürürken,
Kimi, rüşvet vererek türlü iş pişirirken
Kimi, masum kanıyla göbeği şişirirken
Namusun, çamurlarda yattığı bir yerdeyim.

Sırf kendi derdim değil, ben başka husustayım,
Dünyam, bir zindan olmuş, hücrede, mahpustayım.
Uyanıkken gördüğüm korkunç bir kâbustayım,
Nerdeyim bilmiyorum, bilmiyorum nerdeyim

Ünal Beşkese