Söylenmedik sözler kalsın içimde
Bu öyküde dünyayı kendi hâline bırakıyorum
Ne yaparsın belâ olmak da vardı her nefeste
Ellerine bin düğümlü vedâlar bırakıyorum
Ellerim terlemiş yiterken ellerin ellerimden
Solgun yapraklara isim yazmışız/ gidiyorum
Ellere yağmur düşerken geceden
Ellere damlalar düşerken geceden

Yüreğime hicrân imzaları düşerken şafak vakti
Kurumuş dallar tarar gün ışığını, gidiyorum
İşlenmemiş dizelere düşerken mühürlerim
İğde kokularına verdim gönlümdeki yerini, biliyorum
Kayıyor kalem terlemiş ellerimden
Sevda beyaz sayfalarda bir anıymış/ gidiyorum
Yüreğe yalan düşerken geceden
Yüreğe ziyan düşerken geceden

Siperi geç kazmış bir asker gibiyim
Yürekten arza gül rengi vedalar salıyorum
Delice çözülür de dil, yakarken âşkın sözlerini
Hasret hikâyelerinin bitmez cümlelerini siliyorum
Âşkın ilk celsesinde serzeniş kalemini kırarken
Son cümleleri berdûşluğa vermişiz/ gidiyorum
Boş ver, diyerek vedâyı geceden
Boş ver, bilerek vedâyı geceden


Terlemiş defterler, küflenmiş kitaplar
Ben bu handa gecenin öykülerini yazıyorum
Emanetçi ilhamları yüreğime hapsedip
Mahpus sevdalarda duvara bir çentik atıyorum
İsyan bayrağı yanmış gözlerinin alevinden
Meğer sevda sözü kolay denmezmiş/ gidiyorum
Şiire çekip dumanı bu geceden
Şiire çekip efgânı bu geceden

Ben gidiyorum, ilk geceden

Ali Rıza DUMAN