Sözcükler aklımızda nasıl şekillenirse.
Hayata o gözle bakarız genellikle.
Güzel duygular beslersek herkes için.
Hayatın anlamı daha güzel olur hepimiz için.

Küçük sorunları büyütür.
Kocaman bir dağ yaparız.
Sonunda yine biz üzülür.
Zararı hep kendimize yaparız.

Hayatta hem acı, hem tatlı anlarımız olur.
Bence bu yaşamın tadı, biberi, tuzudur.
Bazen hüzünlenir, bazen ağlarız sevdiklerimize.
Sonunda kavuşmak güzeldir, ümit varsa içimizde.

Aç kollarını, sarıl sevdiklerine içtenlikle.
Yaşamak ne güzel, sevdiklerinle birlikte.
Doya doya çıkar tadını bu güzel hayatın.
Ah! Bir farkına varsan bu geçen zamanın.

Sevgini saklama içinde benim gibi.
Engel olma duygularına, kır zincirlerini.
Bırak! Çağlayan gibi coşsun, dışarı vursun.
Seninle birlikte sevdiklerin mutlu olsun.

Oynamak istiyorsan bir çocuk gibi.
Aşmalısın içindeki bütün engelleri.
Bırak özgür kalsın o içindeki çocuk.
Belki geçmişe döner, yakalarsın bir mutluluk.

Toprağa çıplak bas ayaklarınla.
Gez gezebildiğin kadar kırlarda.
Kuşlarla, çiçeklerle konuş arada.
İnan bana hak verirsin sonunda.

Yoldan geçerken el salla çocuklara.
Göz göze gelirsen gülümse insanlara.
Kötü niyetli insanlar aramızda olsa da.
Bence bu denemeye değer, inan bana.

Üzüntüler, sevinçler hepsi bir arada.
Sadece mutluluk ararsan bulamazsın bu dünyada.
Hayatı olduğu gibi yaşamalısın.
Belki hayatın anlamını o zaman anlarsın.

Mustafa Kaynak