HASRET KAHROLSUN

Hüzünlerin gölgesi
Karanlık perdeye düşünce
Acıyla konuşur
Sevdaların dili
Yüreğin soluk soluğa inleyişiyle
Gözlerim geceyi süzer
Hüzün yüreğimi üzer
Hasret kahrolur yalnızlığa bakıp

Gölgelerin efendisinin
Kemliği üzerindedir
Çektirir çile üstüne çile
Kendisini göstermez ama
Yarım bırakmaz görevini
İncittikçe incitir yüreğimi
Nöbet tutarım her gece uykusuz
Hasret kahrolur yalnızlığa bakıp

Kırık aynalardan yansıyıp
Düşerim karanlığa parça, parça
Kaybolur kimliğim
Issız gölgelerin kuytularında
Acı kana karışır zehir gibi
Damarlarımı hücrelerimi yakar
Hayallerim ıslanır gözyaşlarımdan
Hasret kahrolur yalnızlığa bakıp

Sitemim zamanadır
Size değil ey dost geceler!
Hayatın renkleriyle
Ve kelimelerin ahenkleriyle
Oynayarak bir sus payı vermektir amacım geçmişe
Karanlıklar çevirmişken dört bir yanımı
Ve sessizliğin gürültüsü kaplamışken kalp kulağımı
Elime alarak zülfikarımı
Başlarım zulmani gölgelerle cihada
Hasret kahrolur yalnızlığa bakıp

Dilim sustukça
Kalbim konuşur karanlık boşluğa
Yalnızlık ağlar geceye gözlerimden
Acılar deve dikeni gibi
Canımı yakarlar batıp her tarafından
Yıldızlara uzanasım gelir
Gökyüzü sahiline vurmuş gibi
Can çekişirler yanıp sönerek sanki
Toplarım ellerimle tek, tek
Atarım sevgi denizine
Hasret kahrolur yalnızlığa bakıp

Oldum olası hoşlanmadım
Papatya yapraklarını
Seviyor sevmiyor diyerek koparmaktan
Sevmiyor sözünü infaz ettim yüreğimde
Çözülüverdi sevginin dili
Bütün yollar sevgiliye çıkıyor
Ve bütün yapraklarda seviyor yazmakta
Bundan sonra artık
Hasret kahrolur yalnızlığa bakıp

Anneler çocuklarını nasıl severse
Ve çocuklar annelerine nasıl muhtaçsa
Gönlümde binlerce katı yeşermekte
Adını yaratıcı vermiş sevginin
Âşık olmaksa bize kalmış
Âşıkların çilesi meğer her an yanmakmış
Ey zamansız ecelim gel al beni
Dünyadan çekip al ki
Hasret kahrolsun yalnızlığa bakıp

11-12-2014
Şair, Burhan AKSU